مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
«علی» علی و «علی» عالی و «علی» اعلاست به مصحف کلمات خدا «هِیَ العُلیا»ست قـیاس خـلـق خـدا با عـلی، مَعَ الـفـارق که «لا يُقـاسُ بِنا» از منـاقـب مولاست گواه ما «أَ جَـعَـلـتُم سِقَـايَةَ الحَاج» است مقام ساقی کـوثـر فـراتـر از این‌هاست چرا مـقـایسه؟ «لا يَـسـتَـوُونَ عِـنـدَ الله» که آیه آیۀ قـرآن به فـضل او گـویاست علی رسیده به قرآن به «أَعظَم‌ُ دَرَجَه» علی در این همه آیات، آیت عظمی‌ست اگـر هـزار پـیـمـبـر به مـدحـت حـیـدر یکی هزار روایت بـیان کـنـند رواست علی‌ست سورۀ نصر و به عصر بی‌مانند علی‌ست سورۀ فتح و به دهر بی‌همتاست دمـی کـه حــیـدر کـرار، تـیـغ بـر دارد فقط فرار در آن عرصه، چارۀ اعداست زمــان غــرش «الله اکــبــر» حــیــدر ملک به حیرت از آن حمله‌های رعدآساست عـلی عـذاب «أَعِـدُّوا لَـهُـم» عـلیه عـدو عـلی به فـرق ستم تـیغ انتـقـام خـداست کـنـنـدۀ در خــیــبــر، کـشـنـدۀ مـرحـب که نام او رجز فـتح مسجد الاقصی‌ست چه آیه‌ها که مرادش فقط خلافت اوست چه سوره‌ها که گـواه شرافـت مولاست ببـین خـلافـت او را به سـورۀ اعـراف دلیـل مـحـکـم مـا آیـۀ «وَ واعَـدنـا»ست علی خلیفه به حکم حدیث منزلت است اگرچه منـزلت او فـراتـر از موساست علی به منزلۀ سر به پیـکـر طـاهـاست علی به پیکرۀ وحی، روح ما یوحی‌ست علی نصیر و وزیر و مشیر خـتم رُسُل علی امیر و نذیر و بشیر خلق خداست امـام اوست که در دورۀ حکـومـت هـم انیـس با ضعـفـا و رفـیـق با فـقـراسـت نوازشش به سر و روی غنچه‌های یتیم شمیم روح‌فـزا و نـسیم عـقـده گـشـاست عـلی به پیـرهـن ساده‌ای قـنـاعت کـرد لباس خوب‌ترش را برای قنبر خواست عـلی به آیـۀ «ایّاکَ نَـعـبُـدُ» عـبـد است برای شیعه به «ایّاکَ نَستَعین» مولاست علی امیر «اُولُوالاَمر» در «اَطیعُوا الله» ولی به «مَن يُطِعِ الله» او مطیع خداست خوشا کسی که ملبس به جامۀ تقـواست بدین لباس مقـدس، به محضر مولاست بیا به مـحـضـر مـولا بـخـوان امـین‌الله که او امـین خـدا و امـان خـلق خداست در آن حرم «اَرِنِی الطَّلعَةَ الرَّشیده» بخوان ولی عصر، شب و روز زائر مولاست بیا به ساحت قـدسـش به ذکر « مُـولَعَـةً بِذِكرِکَ وَ دُعاَئِک» که او مجیب دعاست «عَلی الأَطائِبِ مِن أَهلِ بَیت» ندبه کنید اگر که خون رَوَد از چشم جن و انس، رواست به «قُل اَعوذُ بِرَبِّ الفَـلَق» بیا به نجـف حریم امن تو « مِن شَرِّ ما خَلَق» آنجاست بـیـا و دل به دعـای صبـاح او بـسـپـار علی زمان مناجات «سامِعُ‌النَّجوی»ست صبـاح، وقـت منـاجـات بـا امـام زمـان صباح، فرصت تجدید عهد با مولاست به گریه هر شب جمعه دعای خضر بخوان که قطره قطرۀ اشک تو رشک آب بقاست به هر «مَدَدتُ یَدِی» خوانده‌ام علی مددی همیشه و همه‌جا دیده‌ام به دست خداست به نـخـل مـیثـم او سـازگـار شد طـبـعـم حلاوت همه ابیات من از آن خرماست |